In de duinen bij Waalsdorp (gedicht)

Simon Vestdijk De duinen zijn een golvenhorizon, Dichtbij, haast te betasten, geel tot grijs.

In de duinen bij Waalsdorp (gedicht)

Simon Vestdijk

De afstand krimpt weer in tussen den ruiter
En waar de raven krassen voor ’t gevaar.
Het helmgras trilt in ’t windrig overfluiten.
Hij rijdt vooruit, op ’t bruin paard klein en zwaar.

De duinen zijn een golvenhorizon,
Dichtbij, haast te betasten, geel tot grijs.
Zijn hoed verdwijnt. De raven houden wijs
De zwarte wacht, alsof ’t niet zwarter kon.

Zijn hoed verschijnt! De gele manen komen
Als branding bovendrijven bij de vogels.
Zij krassen voor ’t gevaar! De halmen stromen
Tien kogelvangers houden alle kogels!

Hij rijdt omhoog, en roekeloos ontbloot
Verstart hij legendarisch op den kop:
Veldheer boven een zandrig Marengo!!
De raven vliegen verder, geven ’t op.

Simon Vestdijk Simon Vestdijk (1898 – 1971) was een van de meest productieve en invloedrijke Nederlandse schrijvers van de 20e eeuw. Hij schreef ongeveer 200 boeken, waaronder 52 romans, 24 dichtbundels, 57 novellen en korte verhalen, naast essays, muziekcritica en vertalingen. Adriaan Roland Holst noemde hem “de man die sneller schrijft dan God kan lezen”

In de duinen bij Waalsdorp werd in 1935 gepubliceerd in het tijdschrift “Forum”. Het heeft dus niets te maken met de executies op de Waalsdorpervlakte in de Tweede Wereldoorlog.