Physical Address
304 North Cardinal St.
Dorchester Center, MA 02124
Physical Address
304 North Cardinal St.
Dorchester Center, MA 02124
De naam Ammunitiehaven is ontleend aan het arsenaal (= munitiemagazijn) of tuighuis aan de Schedeldoekshaven. De Ammunitiehaven loopt vanaf het Spui naar de Lekstraat.
Het munitiemagazijn werd in 1598 gebouwd door Leonard Wouterszoon, een wielmaker die vooral affuiten maakte voor het leger.
Wouterszoon wist dat de regering op zoek was naar een nieuwe ruimte voor ’s Lands Ammunitie-Magazyn’ en tot dan toe had men tijdelijk de Kloosterkerk gebruikt. In 1602 werd het magazijn gekocht door de Staten-Generaal en werd het uitgebreid en verbouwd tot het ‘Ammunitiehuis’.
De gracht werd verbreed en uitgediept tot Ammunitiehaven of Statengracht of Uiterste gracht. In 1717 werden de gebouwen in opdracht van de Raad van State aan particulieren verkocht. De huizen die langs deze grachten werden gebouwd, boden onderdak aan kleine handelaren en schippersknechten maar ook aan de arbeiders die bij het Ammunitie-huis werkten.
In 1761 werd aan de Ammunitiehaven de Armenschool gesticht. Een controle in 1838 door de hoofdinspecteur van het niet-universitair onderwijs toonde wel aan dat de 400 leerlingen in een bekrompen en ondoelmatig gebouw zaten.
In de achttiende eeuw vormden de stank van de grachten en de verspreiding van ziekten een groot probleem in Den Haag, waardoor veel grachten werden gedempt.
In 1917 besloot de gemeenteraad om er een volksbadhuis te bouwen.
Op 15 februari 1985 opende staatssecretaris N.J. Ginjaar-Maas het nieuwe gebouw van het Tinbergen College voor de afdeling KMBO Elektrotechniek aan de Ammunitiehaven 75. Tegenwoordig is hier de Koninklijke Notariële Beroepsorganisatie gevestigd.
Op 10 oktober 1987 gaf de eerste secretaris van de Engelse ambassade, Michael Hannet, de openingsstoot in een nieuw snookercentrum. Dit was toen het grootste snookercentrum van Nederland en het bestaat nog steeds.
De Ammunitiehavengracht liep vanaf het Spui naar het water van de Nieuwe Haven en werd in 1860 gedempt (samen met de gracht aan de parallel-lopende Schedelhoekshaven).
De straat had honderden jaren een slechte naam, maar de huizen konden niet opgeknapt worden, omdat de bewoners in het algemeen straatarm waren.
In 1970 werd dan toch een deel van de oude bebouwing gesloopt voor de aanleg van de ministeries van Binnenlandse Zaken en Justitie en het Prins Bernhardviaduct. De rest van de straat volgde in jaren 1980 en 1990. Met uitzondering van de huisnummers 135-137 (1938) en 139-141 (1910).
De Ammunitiehaven loopt tegenwoordig vanaf het Spui naar de Lekstraat en ligt in de wijk Uilebomen.
Het Julianahofje liep tussen de Ammunitiehaven en de Hekkelaan. Vanwege de grote stedenbouwkundige ontwikkelingen in de buurt werd het hofje in 1981 afgebroken.
In 1907 bezocht een Haagse heer enkele koffiehuizen en volkslogementen in het buurtje rond het Lamgroen en de Ammunitiehaven. Hier kostte een overnachting slechts 25 cent en een warme maaltijd 15 cent terwijl daar aan het Spui anderhalve gulden voor betaald moest worden.
We gaan door een rinkelend deurtje onder een rode lantaarn. Aan verschillende tafeltjes zitten en hangen de onfrisse gasten. Enkelen houden zich bezig met het oplappen van hun schamele plunje, andere zitten met de koppen bij elkaar en drinken uit kleine, vuile glaasjes iets wat op jenever lijkt, met oude beduimelde kaarten zitten ze te dobbelen en de kaarten schuiven over het tafeltje, dat met kringen en ‘natte plekken is bezaaid.
Een goor uitziende vrouw met loshangend haar, in een vuil nachtjak en op blote voeten in afgetrapte sloffen neemt de bediening waar. Achter een kom koffie-water zit een oude, suffe bedelaar, zijn krukken naast zich op de grond, tegenover hem met het hoofd op de morsige tafel zijn gezellin, een vrouw in lompen, meer een pakje vuil, oud goed dan een mens. Aan de zoldering hangt een petroleumlamp die een flauw licht verspreidt en die regelmatig een druppel doet lekken op de tafel die er onder staat. Een atmosfeer van gemene tabaksrook, petroleumwalm en drank, om de uitwasemingen van de gasten niet te vergeten. Een beklemmende stilte hangt drukkend in dit kleine lokaal waar allen elkaar wantrouwend aanzien en angstig opkijken en fluisterende gesprekken staken als de buitendeur geopend wordt.